پژوهش ها و فرضیات نشان مى دهد که با دستکارى متغیر هاى غذایى مى توان در پرخاشگرى بهبود ایجاد کرد.
مطالعات همه گیر شناسى پزشکى رابطه بین رفتار بسیار پرخاشگرانه و کمبود چند ماده غذایى ضرورى را نشان مى دهند مثل :

 کمبود نیاسین Bcomplex :
گوشت بدون چربى ، مرغ، ماهى ، تخم مرغ ، لوبیاى خشک و نخود ، شیر کم چرب یل بدون چربى ، پنیر ، سویا و آجیل

 پانتونیک اسید ویتامین B5 :
در انواع مواد مختلف یافت مى شود اما در طى تهیه فراورده هاى غذایى از بین مى رود. بنابراین در گوشت تازه ، سبزیجات و تمام غلات تازه بیشتر از فریز شده ها و کنسرو شده ها هستند.

 ویتامین B1 : مخمر آبجو و سبوس غلات ، حبوبات و گوشت

 ویتامین B6 : مخمر آبجو، جگر ، دل، قلوه، کلم، تخم مرغ ، گوشت گوساله ، موز ، عسل و غلات

 ویتامین C : سبزیجات سبز و تازه ، مرکبات

 آهن : تخم مرغ، گوشت ، حبوبات و سبزیجات سبز

 منیزیم : اسفناج ، جعفرى ، دانه ها ، بادام ، سویا ، غلات ، سبزیجات

 تریپتیان : در غذاهاى پروتئینى یافت مى شود .
مقدارى لیتیوم در آب شهرى وجود دارد و ارتباط دارد با کاهش رفتار پرخاشگرانه و تحقیقاتى مصرف زیاد آب را در مدیریت پرخاشگرى نشان مى دهند.
 تهیه و تنظیم : آناهیتا گرانمایه / کارشناس ارشد روانشناسی کودکان استثنایی